حدیث طیرمشوی

 

بسم الله الرحمن الرحیم

حدیث طیرمشوی

          این حدیث متواتر است

این از اون روایات است که اسلاف ما برای این حدیث خونها دادن تا به ما برسد۔ آبروها رفته ، فهشا خوردند، آب دهان ها به صورت علما افتاده تا این به دست ما برسد، چون این معنایش خیلی واضح است برای افضلیت امیر المومنین علیه اسلام، کسی اس علمای واضح شیعه نیستند مثل حاکم نیشابوری حدیث ثقلین کتاب اللہ و سنتی نقل کردہ ہر کہ حاکم نیشا پوری را میشناسہ واضح است کہ این آدم شیعہ نیست بخاطر یک جملہ ای کہ گفتہ بودہ بہ حدیث طیر۔

 گفتن: بگذارش کنار این شیعہ است ۔۔۔۔می گویند این محدث نیست چون حدیث طیر نقل کردہ۔

مو کویند یہ محدث جلیل القدر نشست کہ حدیث طیر بیان کند داشت نقل می کرد و داستان ہم مفصل نقل می کند نام امیر المومنین ھم آوردہ،مردم از جا بلند می شویند۔چنین می شویند کہ مثل سگ نشستہ بود معاذ اللہ۔

          این حدیث متواتر است۔

حدیث طیر مشوی حدیث مرغ بریان وقتی پیامبر اکرم قصد تناول گوشت پرندہ ای داشت آن وقت از خدا خواست با محبوب ترین خلق ھم غذا شود ،طولی نکشید کہ امام علی علیہ اسلام آمد و با او ہم غذا شد این روایت در منابع شیعہ  و سنی آمدہ است گفتہ اند نود از راویان این حدیث را از انس بن مالک روایت کردہ اند

                     اِنَّ النَبِی کَانَ عِندَہُ طَایرُ فَقَالَ : اللّھُمَّ ائتنی با حُبَّ خَلْقَک الیک: یاکُلُ مَعی مِنْ ھذاالطیر فجاء ابو بکر،فرَدَّہُ، ثُمَّ جاء عُمَرُ ثُمَّ جاء علی ع فَاذنَ لَہُ

                     برای پیامبر اکرم ص مرغی آوردہ شدہ بود پیامبر گفت خدایا محبوب ترین خلق خود را نزد من بفرست تا از این مرغ بخورد پس ازآن ابو بکر آمد، ولی پیامبر اورا نپذیرفت سپس علی آمد بہ او اجازہ داد [نسایی خصائص امیرالمومنین ج ۱ ص ۲۹ حاشیہ ۱۰]

          بر اساس حدیث طیر مشوی امام علی پس از پیامبر اسلام محبوب ترین خلق خدانزد اوست۔

          در برخی از نقل حدیث آمدہ است پس از دعای پیامبرہر یک از عایشہ و حفصہ دعا کردند پدر خود شان با پیامبر ھم غذا شود ھم چنین از انس بن مالک نقل کردہ اند من دوس داشتم این فرد "سعد بن عبادہ" باشد از این رو وقتی حضرت علی بہ در خانہ پیامبر آمد اورا رد کردم اما طولی نکشید علی ع دوبارہ آمد با پیامبر ھم غذا شد۔

          خاص بودن این مرغ بریان و این کہ بر اساس برخی نقل ھا پس از دعای پیامبر جبرییل از بہشت پیامبر آوردہ بود و دعای اصرار پیمبر بر این کہ فقط امام علی بااو ھم غذا بشود نشانہ جایگاہ امام علی ع در نزد پیامبر است[منابع سنت۔ خصائص امیر المومنین{نسایی} مسند ابی یعلی ، التاریخ الکبیر{بخاری} المعجم الکبیر{طبرانی}، البدایا و نہایا{ابن کثیر}]۔

دلالت حدیث طیر

این حدیث تنہا بہ دو وجہ دلالت بر امامت و خلافت حضرت علی ع اشارہ می کند

          این حدیث دلالت می کند علی ع محبوب ترین بندگان نزد خدا و رسول اوست ہر کہ محبوب ترین بندگان نزد خدا و رسولش برتر است ۔ نزد خدا و رسولش برای خلافت تعین می شود پس نتیجہ چنین می شود از نظر خدا و رسولش علی ع برای خلافت متعین است۔

پاسخ شبهات

         س۔ اکثر محدثین می گویند این حدیث موضوع{ساختگی وجعلی است}۔

این یک دروغ آشکار تہمت واضح است زیرا ھمان طور کہ ملاحظہ شد راویان و ناقلان این این حدیث درھر قرن در کثرت بہ جدی رسیدہ است کہ در تواتر و قطعیت صد در حدیث ھیچ گونہ شکی باقی نمی ماند۔

          س۔ ابن تیمیہ می گوید خوردن یک مرغ مسالہ مھمی نیست کی محوب ترین بندگان نزد خدا بیاید و آن را با پیامبر ص بخورد زیرا غذا برای گناہگار و نیکو کار ھمہ است و خوردن موجب قربت بیشتری نزد خدا است۔

          این سخن واضح است نشد تمام دانش و عقلا ھم غذا شدن با بزرگان عادی دلالت بر شرف و بزرگی دارد چہ رسد بہ ھم غذائ با پیامبر کہ ھیچ مسلمانی شک ندارد کہ این شرف بزرگ است بالخصوص با دعا پیامبر۔و چہ ربطی بہ این ربطی دارد زیرا کلام پیامبر و دعای آن حضرت برای آن شخص است با او آن مرغ را بخورد

          س۔ بعضی مو گویند کہ پیغمبر یا می دانست کہ علی محبوب ترین بند گان نزد خدا است یا نمی دانست اگر علی را بہ این عنوان می شناخت می توانست کسی را دنبال او بفرستد یا بفرماید خدایا علی را نزد من بیاور زیرا کہ او محبوب ترین بندگان است۔

          پس چہ نیازی بہ دعا و ابھام در دعا بودہ

پیامبر می خواست کہ بہ امت بفہماند مصداق این عنوان کسی جز امام امیر المومنین ع نیست و خدا وند است کہ علی را محبوب ترین خلق نزد خود و رسولش قرار دادہ است نہ این کہ پیامبر از طرف خود چنین کردہ است

          اگر می گفت : خداوند علی ع  را بیاراین حقیقت آشکار نمی شد و منافقان اشکال می گرفتند این سخن پیامبر اس نزد خدا است۔

۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

منابع

          حدیث طیر در منابع اهل سنت:

          این حدیث را بیش از نو نفر از صحابہ نود یک ۹۱ نفر از تابعان و بیش از ۹۰ نفر از راویان و محدثان اہل سنت روایت کردہ اند

          و طرف دیگر ابو حنیفہ ، احمد ابن حنبل، ترمذی، نسایی ابو یعلی موصلی، طبرانی، و ابو نعیم اصفہانی این حدیث رو نقل کردہ اند۔

 

طبرانی ، المعجم الکبیر،ج ۱ ص ۲۵۳\ج ۷ ص ۸۷

احمد بن حنبل، سبط ابن جوزی، تذکرہ خواص الائمہ، ص ۲۸

حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین ج۳، ص ۱۳

ابو یعلی مُسند ج ۷ ص ۱۰۵

ابن عساکر، تاریخ مدینہ دمشق

ابو نعیم اصفہانی، ھلیۃ الاولیاء ج ۲،ص ۳۰۵